29 Μαΐου 2011

Τεστ Άμεσης Δημοκρατίας στις πλατείες

Παρακολουθώντας πολύ στενά αλλά από απόσταση την πορεία των συγκεντρώσεων στις πλατείες, έχω την αίσθηση οτι αν δεν ξεφουσκώσουν μέσα στις επόμενες μέρες, πράγμα που θα σημάνει οτι η πλειοψηφία δεν θέλει την "επανάσταση" ή οτι η "επανάσταση" θα πρέπει να αναβληθεί λόγω ασυνεννοησίας και διαφορετικών ιδεολογικών τοποθετήσεων, θα είναι το βαρόμετρο για την εξέλιξη των πραγμάτων. Έχουμε φτάσει σε ένα πολύ κρίσιμο κατώφλι, όπου αμφισβητείται πλεόν ευθέως η ίδια η Κονοβουλευτική Δημοκρατία και θεωρώ οτι το προς τα που θα κινηθούμε σαν χώρα κρίνεται και από αυτές τις συγκεντρώσεις αρχικά αγανακτισμένων, τώρα "εξεγερμένων". 


Πιστεύω συμφωνούμε όλοι οτι αυτή τη στιγμή στις πλατείες βρίσκεται κόσμος απολιτίκ, κόσμος που το παίζει απολιτίκ και άτομα από σχεδόν όλους τους ιδεολογικούς χώρους. Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσον οι απόψεις όλων διατυπώνονται στα ψηφίσματα και στις λαϊκές συνελεύσεις, καθότι διακρίνω μία εντυπωσιακή ομοφωνία και όχι πολυφωνία. Κάποιες από τις απόψεις που  καταγράφονται στα ψηφίσματα είναι αυτονόητες, άλλες έχουν μία πιο... woodstock υπόσταση, ενώ υπάρχουν και κλιμακούμενα ακραίες απόψεις από το να καταργηθεί το χρήμα, μέχρι να καταργηθεί η ιδιοκτησία. Εν ολίγοις ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του.


Σε μία δημοκρατία κάποιοι οι οποίοι οργανώνουν ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις, αμεσοδημοκρατικές, στα πρότυπα της εκκλησίας του δήμου, αν είναι τόσο δημοκράτες, θα πρέπει όχι απλά να αποδέχονται, αλλά να επιζητούν και να ενθαρρύνουν όλες τις απόψεις, ακόμα και τις πιο ακραίες για να μπορεί να γίνει διάλογος και σύνθεση απόψεων. 
Ας πούμε μου κάνει τεράστια εντύπωση που δεν έχει καταγραφεί ΜΙΑ άποψη που να λέει "δεν χωράνε άλλοι μετανάστες, άμεσες απελάσεις”. Προσοχή δεν εκφράζω κάποια ρατσιστική άποψη, απλά μου κάνει τεράστια εντύπωση οτι τα ψηφίσματα πάνω σε συγκεκριμένα θέματα είναι πολύ μονόπλευρα. Αυτό με οδηγεί στο συμπέρασμα οτι υπάρχουν κάποιοι που νιώθουν οτι η δική τους αγανάκτηση είναι ανεπιθύμητη στην "αληθινή Δημοκρατία του Συντάγματος".
Αν πάω εγώ ας πούμε στο Σύνταγμα ως αγανακτισμένη στην ανοιχτή συνέλευση, όπου ακούγονται απόψεις όπως: να διαγραφεί το χρέος, έξω η τρόικα και το Μνημόνιο, να μην πληρώσουμε και πω οτι πρέπει το Μνημόνιο να εφαρμοστεί, πείτε μου απλά τι θα συμβεί.


Δεν ξέρω αν αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή η κοινωνία είναι μία τύποις επανάσταση, ή η συνειδητοποίηση της κατάστασης και η συστράτευση Ό,ΤΙ και να έχει συμβεί στο παρελθόν. Είμαι της άποψης οτι χρειάζεται το δεύτερο όμως δεν κατηγορώ όποιον πιστεύει οτι χρειάζεται το πρώτο, προφανώς και θα έχει τα επιχειρήματά του και φυσικά θα έχει σταθμίσει τις συνέπειες.
Όσο κι αν κάποιοι το επικαλούνται, αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε αν στο Σύνταγμα βρίσκονται οι εκπρόσωποι ενός πλειοψηφικού ή ενός μειοψηφικού ρεύματος και εδώ δεν χωράει το “λογικά είναι η πλειοψηφία”. Γιατί είναι λογικά η πλειοψηφία που σκέφτεται έτσι; Εφόσον η πλειοψηφία ουσιαστικά δεν εκφράζεται δίνοντας βροντερό παρών σε συγκεντρώσεις, δεν μπορούμε να την ερμηνεύουμε κατά το δοκούν. Όταν η πλειοψηφία δεν εκφράζεται σημαίνει στη χειρότερη των περιπτώσεων οτι αδιαφορεί, ή στην καλύτερη οτι απλά ανέχεται.


Όλο αυτό που γίνεται στο Σύνταγμα ήταν πολύ ωραίο ως ιδέα, αλλά βάζω το χέρι μου στη φωτιά οτι δεν θα παραμείνει τόσο αθώο, όπως ξεκίνησε.


Κάποιοι απορούν πώς γίνεται να υπάρχει ακόμη κόσμος που να στηρίζει τα δυο μεγάλα κόμματα. Πιστεύω οτι το εγχείρημα που βρίσκεται σε εξέλιξη θα δώσει από μόνο του την οριστική απάντηση για το τι είναι καλύτερο: η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία με ισχυρούς κομματικούς πόλους ή η "άναρχη" άμεση Δημοκρατία.
Ανήκω στους ανθρώπους που πιστεύουν οτι η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία θεωρητικά, είναι η βέλτιστη έκφανση της Δημοκρατίας ως προς την αποδοτικότητά της, αλλά θα χαιρόμουν πολύ να διαψευσθώ και να μου αποδείξουν οι συγκεντρωμένοι οτι η λήψη κρίσιμων αποφάσεων από λαϊκές συνελεύσεις και κατ' επέκταση η Άμεση Δημοκρατία, είναι εφικτή. 


Αναμένω λοιπόν να δω τι έχουν να προτείνουν οι ανένταχτοι, αυτοί που δεν κουνάνε σημαιάκια, αν και για να λέμε του στραβού το δίκιο, εγώ στους αγανακτισμένους αναγνωρίζω πολλούς που πριν λίγο καιρό κούναγαν διάφορα σημαιάκια και ίσως να συνεχίζουν να τα κρυφοκουνάνε. Το πρώτο πράγμα που περιμένω να δω, είναι αν θα καταφέρουν να συνεννοηθούν, να βάλουν στην άκρη εγωισμούς και ιδεολογίες, να σταματήσουν τις επαναστατικές ονειρώξεις, να προτείνουν ένα βασικό πλαίσιο που θα εκφράζει όλη την κοινωνία και τελικά να εμπνεύσουν.


Είμαι πεπεισμένη οτι κάποιοι βλέπουν πλέον τους εαυτούς τους ως πρωτοπόρους επαναστάτες που χαράσσουν δρόμους για να ακολουθήσει η κοινωνία, ως ιδεολογικούς καθοδηγητές, ως διαμορφωτές της κοινής γνώμης, ενώ παράλληλα απολιτίκ κομπάρσοι ενισχύουν με την παρουσία τους το όλο εγχείρημα.
Το εγχείρημα όμως έχει αρχίσει σιγά σιγά να ντύνεται με συγκεκριμένη ιδεολογία και θεωρώ πως με αυτόν τον τρόπο, το πρώτο στοίχημα που δεν ήταν να μείνουν έξω μόνο τα κόμματα αλλά και οι ιδεολογίες, χάθηκε.

Όλο αυτό που συμβαίνει δεν είναι απαραίτητα καλό. Όπως με προβλημάτιζαν οι αγανακτισμένοι που ξεχυνόντουσαν στο κέντρο της Αθήνας με οποιαδήποτε αφορμή, έτσι με προβληματίζουν και οι τωρινοί αγανακτισμένοι. Γιατί μπορεί η πλειοψηφία να μην ξέρει ακόμη τι διεκδικεί ή πού μπορεί να οδηγήσει όλο αυτό, αλλά ένα μεγάλο μέρος ξέρει. Αυτοί που ήθελαν να κάνουν το Σύνταγμα Ταχρίρ, τώρα το έκαναν Πιάτσα Ντελ Σολ. Ξέρουμε όλοι πολύ καλά οτι στο Σύνταγμα δεν βρίσκονται τα παιδιά των λουλουδιών ή τουλάχιστον στις συνελεύσεις που θεωρητικά εκφράζουν όλους τους παρισταμένους. Όσοι νομίζουν οτι πρόκειται για μια χαλαρή φάση που μαζευόμαστε παρεούλα για το νταβαντούρι και λοιπά woodstock, θα ξυπνήσουν πολύ απότομα.


ΥΓ: Τα πολύ ενδιαφέροντα πρακτικά της πρώτης συνέλευσης θα τα βρείτε εδώ.

10 σχόλια:

tzonakos είπε...

Αν δεν πετύχει, μην χαρείς.
Το σωστό αίτημα για "άμεση δημοκρατία" θα ήταν να απαιτηθεί να αλλάξει εντελώς ο τρόπος λειτουργίας της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας της Ελλάδας, δηλ. να πάψει η ατιμωρησία και ο πλουτισμός των πολιτικών, να δίνεται σαφής λογαριασμός σε οτι κάνουν για εμάς, ΄χαρη σε εμάς αλλα χωρίς εμάς συνήθως.
Ειναι αλήθεια οτι κυκλοφορούν και ηλίθιοι που θεωρούν εαυτούς αγανακτισμένους και δεν αμφιβάλλω οτι ο πολύς κόσμος ειναι αγανακτισμένος αλλα ειναι ενα μεγάλο ερώτημα πόσοι μπορούν να διαχειριστούν σωστά την αγανάκτησή τους στρεφόμενοι στους σωστούς στόχους για το κοινό καλό.
Επίσης είδα κι άκουσα ο ίδιος στο Σύνταγμα ανθρώπους να ψάχνονται να βρούν εχθρό και συνωμότη, σαφώς μη ξέροντας πώς να διοχετεύσουν τον θυμό τους κάπου σωστά, δεν ξέρουν ποιό ειναι το σωστό.
Ουτε εγω το ξέρω.
Αλλα τουλάχιστον δεν κάνω λεονταρισμούς χωρίς ουσία, ακούω προσεκτικά, βλέπω, φιλτράρω, κρίνω.
Επίσης ειναι λίγο λάθος η ονομασία του κινήματος ως "άμεση δημοκρατία" επειδή αυτο μεταφραζόμενο διεθνώς θα δώσει την εντύπωση οτι η Ελλάδα ειναι κατι σαν αυτο το καθεστώς της Λιβύης περίπου ή της Αιγύπτου κλπ. με πιθανή τάση διεθνώς να εκπέσιε η τρέχουσα κυβέρνηση και μια ακυβερνησία ο νοών νοείτω πού θα μας βγάλει.
Ξαναλέω, ο στόχος πρέπει να ειναι η ουσιαστική και γρήγορη μεταβολή της πολιτικής ζωής και της κοινοβουλευτικής λειτουργίας.
Δεν ειναι δυνατό πχ καλοκαίρι να ψηφίζεται κρίσιμο νομοσχέδιο με 8 παρόντες στα έδρανα της Βουλής κι αυτοί με το ζόρι να ανέχονται τη συζήτηση !

Όνομας Επώνυμος είπε...

Καλή σου μέρα (και στους επισκέπτες σου).

Σε κάποιο σημείο της ανάρτησης σου, αναφέρεις: Το εγχείρημα όμως έχει αρχίσει σιγά σιγά να ντύνεται με συγκεκριμένη ιδεολογία και θεωρώ πως με αυτόν τον τρόπο, το πρώτο στοίχημα που δεν ήταν να μείνουν έξω μόνο τα κόμματα αλλά και οι ιδεολογίες, χάθηκε.

Θα ήθελα, σε παρακαλώ, να μας πεις ποιος ακριβώς πολιτικός φορέας είναι αυτός που προσπαθεί να 'καπηλευτεί' την προσπάθεια με την ιδεολογία του, σύμφωνα, πάντα με την γνώμη σου, για να καταρρίψεις στο μυαλό μου ότι το αίολο σχόλιο σου, είναι προπαγανδιστικό.

Και θα σου πω γιατί στο γράφω.

Το ότι υπάρχει ένα 'αριστερίζον' αίσθημα σε αυτήν την αυθόρμητη κίνηση ('αλληλεγγύη', 'πρωτοβουλία', 'δράση' 'επανάσταση' και άλλες λέξεις που, δυστυχώς, έχουν παραλόγως ταυτιστεί με αριστερή ιδεολογία) δε σημαίνει απαραίτητα ότι γίνεται και προσπάθεια από πολιτικό φορέα, να παρέμβει.

Αν συνεχίσουμε με αυτό το τροπάριο (να 'πολιτικοποιούμε' δηλαδή, απλές καθημερινές λέξεις), τότε κινδυνεύουμε από την δικτατορία των αμόρφωτων. Θα λέμε 10-15 λέξεις, για να μην κομματικοποιήσουν οι συνομιλητές μας.

Και αυτή θα ήταν η πραγματική ήττα της Δημοκρατίας.

dimitris είπε...

θα ήταν ενδιαφέρον να επιχειρήσουν, όλοι όσοι έχουν τις επιφυλάξεις τους, να λάβουν μέρος, αντί να περιμένουν να δουν την κατάσταση να ολισθαίνει προς τη χειραγώγηση ή την απραξία. ας μιλάμε με το διπλανό μας τουλάχιστον. νομίζω ότι σίγουρα είναι ανεκτό όπως άλλωστε αναφέρεις ότι ναι μεν διακρίνεις '... μία εντυπωσιακή ομοφωνία και όχι πολυφωνία ...' αλλά από την άλλη '...Εν ολίγοις ο καθένας λέει το μακρύ του και το κοντό του.'

Τσούγδω είπε...

@tzonakos

Φυσικά και δεν θα χαρώ, αν διαβάσεις την προηγούμενή μου ανάρτηση θα καταλάβεις οτι ήλπιζα και ελπίζω να υπάρξει δημιουργική σύνθεση απόψεων και minimum διεκδικήσεων. Όχι ιδεολογίες και κόμματα στη μέση. Απαιτούμε ως κοινωνία: αυτό, αυτό και αυτό και είμαστε εδώ για να το διεκδικήσουμε. Όχι όνειρα θερινής νυχτός, όχι να φύγουν όλοι με ελικόπτερα, όχι ιδεοληψίες.

Δεν φταίει η Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, φταίνει ορισμένοι άνθρωποι που την υπηρέτησαν κατά καιρούς. Μπορείς να διαβάσεις σχετική άποψη του Ελληνακίου: http://ellinaki.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html

Συμφωνώ λίγο πολύ μαζί σου, η εικόνα ενός άδειου Κοινοβουλίου και ενός γεμάτου καφενείου της Βουλής ή των γεμάτων καφετεριών του Κολωνακίου από βουλευτές, δεν τιμάει την Κοινοβουλευτική Δημοκρατία.

@ Όνομας Επώνυμος

Την καλημέρα μου!
Δεν μίλησα για πολιτικό φορέα, αλλά για ιδεολογία, καμία προσπάθεια προπαγάνδας λοιπόν από μεριάς μου. Διάβασε απλά το απόσπασμα που έκανες copy paste.

Διατύπωσα και συγκεκριμένη απορία. Υπάρχει πάρα πολύς κόσμος που είναι αγανακτισμένος με την παράνομη μετανάστευση, έχει διατυπωθεί τέτοια άποψη;

@ dimitris

Έχεις δίκιο, θεωρώ όμως οτι κάποιες απόψεις δεν θα γίνουν ανεκτές από κόσμο που δηλώνει αγανακτισμένος με συγκεκριμένα πράγματα, οπότε αν είναι κάποιοι να πρέπει να υποκρίνονται καλύτερα να παρακολουθούν με σκεπτικισμό από μακριά.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητή Τσούγδω.

Για μια ακόμη φορά, ένα μεστό κείμενο που λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους και πιάνει το σφυγμό των γεγονότων στη πραγματική του διάσταση. Τέλειο, ή για να μη πάρουν τα μυαλά σου αέρα, σχεδόν τέλειο. Χαίρομαι που, έστω και όψιμα σε ανακάλυψα και μου δίνεις τη χαρά να διαβάζω τις άψογες απόψεις σου. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο πάντως, μεγάλο ρόλο στη γνώμη μου αυτή για ‘σένα, προφανώς παίζει η σύγκλιση απόψεων. Γιατί, ας μη κοροϊδευόμαστε, αν οι απόψεις μου ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες από τις δικές σου, αυτή τη στιγμή αντί να σε επαινώ, μάλλον θα σε …. έβριζα. Ευτυχώς όμως … συμφωνούμε.
Στο θέμα μας τώρα.

Είμαι από τη φύση μου σκεπτικιστής. Έχω γίνει, λόγω ηλικίας ίσως, και λίγο (έως πολύ) πεσιμιστής. Φαντάζομαι και ελπίζω ότι και τα δύο αυτά καλύπτονται από τον μανδύα του «ρεαλιστή». Θα παραθέσω τις απόψεις μου, απαύγασμα της εμπειρίας μιας βδομάδας κινητοποιήσεων, και τις αφήνω στη κρίση σου κι αυτή των αναγνωστών σου.
Μερικά συμπεράσματα μου πρώτα.
Δεν υπάρχει περίπτωση, μετά από μια ολόκληρη βδομάδα κινητοποιήσεων, τα κόμματα, τα εξειδικευμένα σ’ αυτού του είδους τις κινητοποιήσεις αλλά και τα πιο αθώα (σ’ αυτό και μόνο), να έχουν αφήσει μια τέτοια κίνηση να ξεφύγει από την επιρροή τους. Στην αρχή ίσως να βρέθηκαν απροετοίμαστοι, τώρα όμως; Σκεφτείτε το και μόνο.
Μετά, στην Ελλάδα μπορεί να υπάρχουν αυθόρμητες αντιδράσεις σε θέματα που μας ενοχλούν πολύ, αλλά είναι πάντα άναρχες (όχι –ικές) και ξεφουσκώνουν σε μια δυο μέρες, ακριβώς γιατί δεν είναι οργανωμένες. Εκτός βέβαια αν πρόκειται για κάτι πάρα πολύ σημαντικό(!), όπως … η τύχη της ποδοσφαιρικής ομάδας που αγαπούμε(!) (βλέπε ΟΦΗ στο Ηράκλειο τις τελευταίες μέρες) αλλά σ’ αυτή τη περίπτωση υπάρχουν μερικές σημαντικές διαφορές. Πρώτη, το αντικείμενο της κινητοποίησης είναι ένα και συγκεκριμένο και δεύτερη, ποτέ η αντίδραση δεν είναι «ειρηνική».
Εδώ έχουμε μια «διαμαρτυρία» που ξεκίνησε από φιλότιμο(!) γιατί οι Ισπανοί ήλθαν στη χώρα μας και μας έκαναν «ρόμπα». Στη συνέχεια, πήρε μεγάλες διαστάσει με μια πρωτοφανή και τελείως αυθόρμητα(!!!) συντονισμένη «καταιγίδα» Ιντερνετικών μηνυμάτων που έφτασαν παντού! Τώρα πώς η Κυρά (ή κυρία) Κατίνα και ο Μπάρμπα (ή κύριος) Γιώργος, από αυτά πείστηκαν να πάρουν τα παιδάκια τους και τις κατσαρόλες τους και να κατέβουν στο Σύνταγμα, πολύ θα ήθελα να μου το εξηγήσει κάποιος. Ναι, οι διάφοροι Blogers έκαναν πολύ καλή δουλειά προφανώς, αν και κατά σύμπτωση, κανένα από τα blogs που διαβάζω εγώ (και είναι μπόλικα, σας διαβεβαιώνω), δε το πήραν χαμπάρι (δεν ήταν προφανώς της κατάλληλης ιδεολογικής κουλτούρας-και σας διαβεβαιώνω δεν μιλάω δια φιλοκυβερνητικά Βlogs- για να συμπεριληφθούν στους «αυθόρμητους» υποκινητές των «αγανακτισμένων»), ή τελικά αγνοήθηκαν (από ποιους;) για κάποιο λόγο!
Συνεχίζεται
Π.Χ.

Ανώνυμος είπε...

2ο και τελευταίο (επί τέλους) μέρος
Αναμφισβήτητα, ανάμεσα στους «αγανακτισμένους» υπήρχαν και πάρα πολλοί αγανακτισμένοι συμπολίτες μας που, ευκαιρίας δοθείσης, κατέβηκαν να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους σε όσα συμβαίνουν στη πατρίδα μας τον τελευταίο καιρό. Και όπως πολύ σωστά λες, ο καθ’ ένας του φώναζε για το θέμα που τον ενοχλούσε περισσότερο, αγνοώντας ή υποβαθμίζοντας όλα τα υπόλοιπα. Όπως πολύ σωστά επισημαίνεις, για ένα από τα μεγαλύτερα (για να μη πω ΤΟ μεγαλύτερο) σύγχρονα προβλήματα όμως, τη σπουδαιότητα του οποίου κανείς δεν αμφισβητεί, το μεταναστευτικό, δεν ακούστηκε κουβέντα. Τυχαίο; Δε νομίζω. Απλά έπεσε «σήμα» (από ποιους και πάλι) ότι αυτό είναι θέμα ταμπού. Δεν πέρασε σαν κεντρικό σύνθημα των «αυθορμήτων» και φυσικά, κανείς από τους αυθόρμητους δεν διανοείται (τολμάει;) να το ανακινήσει από μόνος του, μέσα σε μια «δημοκρατικά Αυθόρμητη» μάζα όπως αυτή του Συντάγματος.
Από εκεί και μετά, το όλο «σόου» έγινε μόδα και όλοι έδιναν ραντεβού στο Σύνταγμα. «Πού θα βρεθούμε απόψε βρε παιδιά; Δε πάμε στο Σύνταγμα για χαβαλέ»; Και πηγαίνουν. Μου θυμίζει λιγάκι τις συγκεντρώσεις «διαμαρτυρίας» στο Σύνταγμα κατά της επιβολής περιορισμένου ωραρίου στα νυχτερινά κέντρα από τον Παπαθεμελή. Χαβαλές και άγιος ο Θεός!
Συμμετέχουν για να αλλάξουν τη πορεία της χώρας; Πιστεύουν ότι ο Παπανδρέου και η καταρρέουσα Κυβέρνησή του έχουν θορυβηθεί από τις εκδηλώσεις; Ότι ο Σαμαράς τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση, βλέποντας τη κατάρρευση της Κυβέρνησης από στιγμή σε στιγμή, υπό το βάρος της Λαϊκής κατακραυγής; Ή μήπως ότι οι Αλαβανο-Τσιπρο-Παπαρίγες βλέπου να ξεφουντώνει, από αυτή τη γενιά της «καφετέριας» η νέα γενιά των «μαχητών των δρόμων»; Να μη τρελαθούμε κι όλα. Καλαμπούρι κάνουν οι άνθρωποι. Αντί να πάνε στη καφετέρια (ακρίβυνε κι ο καφές ρε γαμώ το!) πάνε στο Σύνταγμα.
Αυτά ως προς τη μεγάλη μάζα των «διαμαρτυρόμενων» συμπολιτών μας της. Προσοχή όμως. Αυτοί, ούτε στις γενικές συνελεύσεις λαμβάνουν μέρος, ούτε συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων, που για την ώρα περιορίζεται στην έκδοση ψηφισμάτων. Μετά από λίγο όμως και αφού έχουν εδραιωθεί και γίνουν «αποδεκτοί» (από ποιους;) σαν οι «αρχηγοί», ποιος ξέρει τι θα περιέχον οι αποφάσεις αυτές. Ήδη χθες έγιναν κάποιες απόπειρες «μαχητικής» παρουσίας.
Ας μην είμαστε αφελείς. Τα «μαχητικά» (για να το θέσω ευγενικά) κόμματα, καραδοκούν. Και μόλις δουν ότι η μόδα περνάει, θα πάρουν τα δραστικά μέτρα που τόσο καλά ξέρουν ενορχιστρώνουν!

Πάνος Χατζηκωνσταντίνου
Πάνος Χατζηκωνσταντίνου

Ανώνυμος είπε...

Να προσθέσω ότι υπάρχουν τρεις ιδεολογίες: μία στην πάνω πλατεία, μία στην κάτω και μία, πρόσφατη, στην Ερμού! Και δεν νομίζω ότι το κρύβουν!

Τσούγδω είπε...

@ Πάνος Χατζηκωνσταντίνου.

Συμφωνώ μαζί σας. Βέβαια το "πάνω Σύνταγμα" δεν είναι κατ' ανάγκη απολιτίκ.
Αυτό όμως που έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον είναι αυτό που γίνεται στο κάτω Σύνταγμα. Κάποιοι ευαγγελίζονται "άμεση δημοκρατία" παρ' όλα αυτά είναι μία σταθερή μάζα και δεν μπορούν να προσελκύσουν τους αγανακτισμένους της πάνω πλατείας οι οποίοι φαντάζομαι παρατηρούν με ενδιαφέρον τα όσα γίνονται..
Έχουμε 4.000 ανθρώπους που βγάζουν ψηφίσματα, πρακτικά κλπ και που φαντάζομαι δεν θεωρούν οτι εκφράζουν όλους τους αγανακτισμένους.
Αν ακούσετε τι λένε θα διακρίνετε πολλές "συνδικαλιστικές" φωνές, τα κόμματα είναι εκεί, αλλά φοράνε τον μανδύα του απολίτικου.
Όσο για το μεταναστευτικό έχω ακούσει αρκετές μονόπλευρες απόψεις που χειροκροτούνται από τη συνέλευση αυτές τις μέρες. Έναν που έλεγε: να έχουν δικαίωμα και οι μετανάστες να διοριστούν στο δημόσιο, τα κλασικά "είμαστε όλοι μετανάστες" κλπ. Η κοινωνία είναι πραγματικά αγανακτισμένη με το μεταναστευτικό, αλλά αυτό δεν αποτυπώνεται στη συνέλευση. Ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του λοιπόν.

@ Penny

Τι γίνεται δηλαδή στην Ερμού;

Ανώνυμος είπε...

Στην Ερμού έχει εγκατασταθεί από την Παρασκευή το ΠΑΜΕ. Η δε πάνω πλατεία δεν είναι καθόλου απολιτίκ, είναι ξεκάθαρα συντηρητικών - έως και πολύ συντηρητικών - αποχρώσεων.

Τσούγδω είπε...

@ Penny

Δεν είχα ιδέα για το ΠΑΜΕ! Έχουν πιάσει στασίδι μόνιμα;